بررسی جرایم افتراء،توهین و نشر اکاذیب در حقوق جزا و فقه امامیه

حمایت ازحیثیت وآبروی افراد یکی از رسالت های مهم هر حاکمیت می باشد . بعلاوه یکی از کارکردهای مهم حقوق کیفری این است که در تحقق این رسالت مهم به دولتها کمک کند . قانونگذار در قانون کیفری و دیگر قوانین مرتبط عناوین مجرمانه ای تحت عنوان افترا و نشراکاذیب را پیش بینی کرده است که نگارنده در این نوشتار به بررسی آنها پرداخته است . افترا به عنوان انتساب عمل غیرقانونی به فرد از جرایم شدیده ای باید تلقی شود چرا که می تواند شخصیت فرد را در جامعه تخریب نماید . امور انتسابی به فرد باید صریح باشند.در نشر اکاذیب برخلاف افترا صراحتا قصد اضرار به غیرذکر شده است و جزو ارکان اصلی بزه نشر اکاذیب محسوب می شود. به نظر می رسد که رکن سوء نیت زمانی مورد نظر است که مطالب کذب فقط متوجه شخصی خاص باشد از دیگر شرایط لازم برای تحقق نشر اکاذیب این است که مطالب کذب کتبا اظهار شود. همچنین کذب بودن مطالب یکی از مهمترین ارکان متشکله بزه نشر اکاذیب ، دروغ بودن مطلب اسنادی است . بنابراین ، چنانچه صحت ادعا ثابت شود دیگر موضوع نشراکاذیب تلقی نمی گردد. افزون بر آن امور متنسبه لازم نیست که حتما صریح باشند بلکه حتی تلویحی باشد نیز مشمول عنوان مجرمانه است . صراحت امور انتسابی ضرورت ندارد . درنهایت آن که در بزه نشر اکاذیب ، سوء نیت مرتکب بیشتر ملحوظ نظر قانون گذار بوده است . افتراء و نشر اکاذیب و توهین هر سه از جرایم تعزیری علیه تمامیت معنوی اشخاص محسوب می گردد .